Trasy maratonu kryją w sobie niezliczoną ilość wzniesień, doliny rzek, winnice i lasy oferując niesamowite widoki i niepowtarzalne doświadczenia. Uczestnicy mają okazję doświadczyć piękna budzącej się do życia wiosennej przyrody, pokonując jednocześnie wymagające odcinki trasy. Ultralajkonik to wyzwanie dla tych, którzy pragną przekroczyć swoje granice i doświadczyć ekstremalnej jazdy.

Naszą bazą na start, metę ale przede wszystkim szczerą integrację będzie Ośrodek Wypoczynkowy Stalownik w Bartkowej. To miejsce jest malowniczo położone nad samym Jeziorem Rożnowskim.

Czym jest dla mnie gravel? Żeby odpowiedzieć na to pytanie trzeba cofnąć się nieco w czasie… jak wiele dzieci swój pierwszy tzw rower górski dostałem na komunię, byłem nim zachwycony… niestety kilka tygodni po komunii został skradziony z balkonu i tak na wiele lat zostałem bez roweru. Później w czasach licealnych gdy myślałem o wymarzonym rowerze był to dalej góral, wówczas chciałem aby to była Merida Big Nine na Shimano Deore. Dziś wiem, że idealnym rowerem dla mnie nie jest hardtail. Dziś moim idealnym rowerem jest właśnie gravel. Na codzień jeżdżę na Meridzie Silex, która mocno inspirowana jest rowerami mtb. Ten rower ma jednak w sobie coś, co mnie w nim urzekło. Shimano Deore zamieniłem na napęd GRX, który nie zawiódł mnie ani razu. Rower zabieram praktycznie wszędzie; jadąc na zdjęcia gdy wiem że będzie okazja pojeździć w nowym miejscu, gdy jadę na kilka dni do rodziny nad morze, czy na urlop.

To uczucie, gdy jedziesz kilkadziesiąt kilometrów na godzinę kapitalnym zjazdem. Adrenalina która wówczas się wydziela jest uzależniająca. Chwilę później mogę zjechać z szosy i dalej dobrze się bawić na szutrowej drodze. Gravel dla mnie to praktycznie brak ograniczeń; mam rower, który zaspokaja wszystkie moje rowerowe potrzeby. Mogę mieć ogromny fun eksplorując okolice pięknego Parku Narodowego Gór Stołowych. Są tam kapitalne szutry i świetne widoki. Mogę wybierać pomiędzy zjazdem drogą stu zakretow, czy znajdującą się niedaleko drogą na Duszniki Zdrój. W przeszłości była ona trasa jednego z etapów Tour de Pologne.

Zdecydowanie mogę powiedzieć, że gravel daje mi poczucie wolności. Daje mi odpoczynek od codziennej pracy, od deadlinow, presji na zdjęciach, prowadzenia własnej firmy i wielu trosk, które towarzyszą mi na codzień. Gravel jest moją terapią, narzędziem do poznawania Polski. Czasem również do ścigania się. Gravel jest moją odpowiedzią na najlepszy rower.

Gravel to bycie w drodze. Gravel to styl podróżowania: niespieszny, metodyczny, ten, który posuwa cię do przodu. Styl podróżowania który definiuje rower jakim się przemieszczasz. W czystej formie to klasyczny gravel, ale są trasy w które chcesz zabrać rower zbudowany przez siebie i pod siebie.

Taki, a nie inny przebieg trasy Lajkonika powstał z dwóch powodów. Po pierwsze chciałem stworzyć trasę, która da przewagę tym, którzy mają technikę, ale nie są najsilniejsi. Trasę która silnym głową da przewagę nad tymi, którzy będą tracić wiarę na zdobycie dobrego miejsca. Z drugiej strony to trasa, która ma pokazać piękno pogórzy karpackich, które przez nas, Polaków, są prawie nieznane. Mijamy je jadąc do Krynicy Zdrój, Rymanowa czy Zakopanego. Niewiele powstało opracować na ich temat. Kto wie, że w miejscowości Paleśnica wykuto miecze na bitwę pod Grunwaldem? Zakliczyn może poszczycić się drugim największym rynkiem w małopolsce. Smaczków, ciekawostek na terenie Pogórzy jest cała masa.

Czym jest dla mnie gravel? Gravel to dla mnie nie tylko rower, który służy do przemieszczania się z punktu A do B. To przede wszystkim ludzie i znajomości, które wielokrotnie rozpoczynają się przypadkiem i trwają długie lata. Jazda, szczególnie na ultramaratonach, udowodniła mi, że rower łączy. Całkowicie obcy sobie ludzie potrafią okazać sobie wielką dobroć. Oddać jedzenie, picie, wesprzeć dobrym słowem i dać motywacje do dalszej jazdy.

Ultralajkonik to dla mnie emocje i ludzie. Spędzając czas w biurze zawodów i na mecie jestem blisko zawodników oraz osób czekających na mecie. Uczestniczę dzięki temu w wielu pięknych i wzruszających chwilach. Radość i łzy szczęścia na twarzach uczestników oraz ich bliskich na linii mety są obrazem, który zawsze wywołuje uśmiech i zapisuje się w mojej pamięci. Bywają też chwile przykre; to odbieranie telefonów z informacją o rezygnacji z uczestnictwa w imprezie. Jednak nawet te przykre rozmowy są zawsze pełne szczerych emocji, bo ten wysiłek i trud powodują, że nasze emocje są tak czyste i szczere jak u dzieci.

7 lat temu kupując Rometa Boreas, jednego z trzech pierwszych egezmplarzy, nie wiedziałem nawet co to jest gravel. Pierwsze 4 lata były cudowne! Nie wiedziałem co to ultra, las mnie lubił, gravel się uśmiechał, Fuji/Sony w plecaku mówiły "rób to dalej - to jest super, jeździj bez umiaru".

GRAVEL, jazda bikepackingowa, Romantyzm - wszystkie dziecinne pragnienia, które my dorośli chłopcy chcemy realizować w teraźniejszości, są niczym innym niż wybujałą wersją pradawnej wyobraźni o tym wszystkim kim jesteśmy. I to jest piękne. Boli, ale daje nam wolność, którą wielu z nas utraciło w czasie kiedy rodzina, dom, dorabianie się, ogarnianie życia nie dawało myśleć o rowerze.

Gravel, a może więcej rower to wiatr, świst powietrza, głos nieznośnych dźwięków. Ściaganie się z własnymi słabościami na Gravelu to najpiękniejsza przygoda ostatnich lat. Bikepacking z kolegami w Góach Sowich, jazda wokół Gardy, wyjazdy nad morze i na Mazury. Gravel pozwolił mi na poznanie najbliższej mi okolicy. Odkryłem nieznane miejsca, ścieżki.Ale najważniejszym jest to, że pozwolił mi się ścigać z samym sobą. Ultra pokazały mi, gdzie jest moje miejsce w szeregu, gdzie jest moja moc, jak dużo pracy przede mną. Ścigałem się jak tylko potrafiłem namocniej, a im szybciej chciałem jechać tym mocniej bolało. Ból otwiera oczy na ograniczenia; ultra otwiera umysły i pozwala marzyć. Po każdym ściaganiu się myślimy o kolejnym.