Als volwassene word je van niets zo nederig als het leren van een nieuwe vaardigheid. Dan heb je een goeie aan een vriend als Shimano Gravel Alliance-renner Ibai Fradejas. Je mag hem gerust een ervaren rot noemen in het ruige werk, de ideale gids over onbetreden paden.
In acht dagen van beginnende bikepacker naar 500 kilometer in slechts acht dagen: Ibai volgt Sandra Parra’s transformatie van wegwielrenster naar Tuscany Trail finisher.
VAN KEERTJE PROBEREN NAAR HOBBY
Ik geniet al vele jaren van de buitensport, ging als kind heel vaak kamperen en ben gek op graveltochten over lange afstand. Daarom kan ik altijd iemand bijstaan die de drang naar avontuur voelt. Toen mijn goede vriendin Sandra Parra, fanatiek wielrenster in Valencia, zichzelf wilde uitdagen met een avontuurlijke tocht, vroeg ze me hoe lang het zou duren voordat ze haar eerste fietsreis zou volbrengen. Dat is simpel, zei ik. We doen het dit voorjaar. Ik hielp haar graag, maar wist wel dat er werk aan de winkel was. Ze was immers een renster die zelden of nooit het asfalt verliet.
We hebben haar meteen aan het rijden gezet. Om te beginnen zochten we naar haar eerste gravelfiets. We kozen voor een Shimano GRX 2x11 groepset en daarna stelden we haar rijhouding af. De eerste rit van 30 km ging over een mix van makkelijke ondergronden en dat ging van een leien dakje. Rit 2 was haar eerste echte gravelrit en kostte haar veel moeite. Ze moest wennen aan de grotere remkracht van de GRX, maar ze kon lachen om alle keren dat ze slipte en bijna viel. Wat een opluchting.
Rit 3 was indrukwekkend. Ik werd er ontzettend blij van hoe ze haar angst voor een technische afdaling omzette in vastberadenheid om goed beneden te komen. Dit gaf ons allebei het vertrouwen dat ze klaar was voor die onvermijdelijke zware momenten. Toen rit 4 begon, was Sandra verkocht: een keertje proberen was een hobby geworden. We konden het nu serieus aanpakken...
PROGRESSIE LEIDT TOT PLANNING
Toen begin 2022 Sandra's fiets binnenkwam, hadden we een paar maanden om te soebatten over wat het einddoel zou worden. We kozen voor de Tuscany Trail en nu was de tijd rijp om het plan rond te maken. Sandra maakte zich nog wat zorgen omdat ze nog nooit zo ver had gefietst, zeker niet met bepakking. Goed punt. De Tuscany Trail is 500 km lang met 8.000 meter klimmen, maar we besloten er toch voor te gaan. De planning was niet eenvoudig, want de start en finish liggen op verschillende plekken en geen van beide is dichtbij een vliegveld.
26 mei 2022
We zijn net geland in Pisa en met de pendeltrein naar het centrum gereden. Daar hebben we de fietsen in elkaar gezet en alles in de fietstassen gedaan. We besloten de stad als toeristen te bekijken voordat we een andere trein namen naar Donoratico, waar we morgen aan de Tuscany Trail beginnen.
27 mei 2022
Dag 1 van de Tuscany Trail – 150 km en 2400 hoogtemeters
Vanaf 8.30 uur kon je je startnummer ophalen. Dat was maar 15 km van ons hotel, dus we kwamen op tijd. We zien bekende gezichten en kletsen met oude vrienden, voordat we om 10 uur echt gaan fietsen. De adrenaline kreeg de overhand en we reden bijna de hele dag erg hard. We zijn maar drie keer gestopt. Een keer voor een ijsje, een keer voor een boterham en een ijsje en een derde keer voor een paar stukken pizza en boodschappen voor het avondeten.
Op de korte stukken verharde weg trokken we flink door, zodat we meer tijd hadden om de afdalingen voorzichtig te nemen. Want die waren behoorlijk technisch. We beginnen de vermoeidheid te voelen en besluiten ons kamp op te slaan. Het nu 20.30 uur en we gaan zo lekker eten in de laatste zonnestralen en dan naar bed.
27 mei 2022
Dag 2 van de Tuscany Trail – 10.00 uur. 145 km, 2700 hoogtemeters
Het werd om 5.30 uur licht, maar we hadden twee uur nodig om alles in te pakken, best lang. Ik trok mijn vieze kleren van gisteren aan, maar groentje Sandra kon of wilde dat (weer) niet. In haar zadeltas zitten ook meer kleren dan nodig, dus het maakt niet uit. We maakten ons op voor een lange dag en dat werd het ook. Het plan was dezelfde afstand af te leggen als gisteren, zodat we het avontuur in slechts drie dagen konden volbrengen. Hoewel het zeker geen wedstrijd is, zien we het toch als een persoonlijke uitdaging om van zonsopkomst tot zonsondergang een constant tempo te fietsen en alleen te stoppen voor een ijsje, pizza of foto.
De eerste helft van de dag was het afzien over de smalle paadjes vol rotsen, die het moeilijk maakten om een vast tempo aan te houden. Rond het middaguur bereikten we Siena en hadden we er nog maar 60 km op zitten. We aten wat en stelden vast dat de tweede helft van de dag er gunstiger uitzag, al waarschuwde de weersvoorspelling ons voor zomerse onweersbuien. Ons doel was San Quirico d'Orcia, 90 km verder.
Onze telefoons zaten er niet naast, het begon al snel te donderen en bliksemen. We besloten dat het verstandiger was om onder een brug te wachten tot de buien voorbij waren. Iets later reden we verder en deden we ons tegoed aan een heerlijk broodje varken, een directe bron van energie.
Toen we aankwamen op onze bestemming, begon het te schemeren. We hadden graag in een pensions in de stad geslapen, maar die zaten vol. Ach ja, we kwamen om een avontuur te beleven, dus we lieten ons niet ontmoedigen. Aan de rand van de stad vonden we een park om te overnachten. We sliepen onder een zuilengalerij en lieten de tent in de tas. Dat zou de volgende dag tijd schelen met inpakken.
29 mei 2022
Dag 3 op de Tuscany Trail – 11.00 uur. 170 km met 2600 hoogtemeters
Toen de zon opkwam, zagen we dat andere deelnemers ook het idee hadden om opgevat om wat rust te pakken in het park. Als ontbijt namen we een energiereep om de honger te temmen, voordat we de eerste stad bereikten waar we warme koffie en iets te eten konden bestellen. De ondergrond op weg naar de kust was gunstig. Als je nog maar een paar heuvels van de eindstreep bent, komt het moment dat je droevig begint te worden en eraan denkt dat het avontuur er bijna op zit. Ik vraag me af of we er genoeg van hebben genoten, te hard hebben gefietst en wat we nog meer hadden kunnen doen. Maar we hebben kilometers gedeeld met mensen uit de hele wereld met dezelfde passie voor fietsavonturen.
Vandaag hadden we een paar keer materiaalpech (gelukkig eenvoudig verholpen) voordat we rond 20.00 uur de eindstreep in Orbetello bereikten. Vlak voor de meet reden we door het schitterende natuurreservaat Duna Feniglia. Hier zagen we een ongelofelijk prachtige zonsondergang. Nu ik dit zo schrijf, besef ik dat we ver van huis zijn met alleen onze fietsen en paar spullen om te overleven. Het is zo eenvoudig dat het magisch wordt.
Na de langverbeide douche en rustpauze in het hotel zijn we klaar om per trein naar Rome te reizen. We maken vlot een kort rondje door het oude stadshart alvorens een plaatselijke fietsenwinkel op te zoeken. Daar hebben ze twee dozen voor ons bewaard waar we onze fietsen in kunnen doen voor de terugvlucht.
Conclusie
Hoewel Sandra onvoldoende gewend was aan de fiets of het terrein, verlangde ze sterk naar nieuwe avonturen en dat was wat ons in drie dagen naar de eindstreep bracht. Nog veel indrukwekkender was dat ze voor het eerst in een tent sliep in een omgeving met wilde zwijnen, om maar te zwijgen van de nacht in een bivakzak en het feit dat we drie dagen niet hebben gedoucht. Op de vlucht naar huis vroeg ze zelfs naar het volgende avontuur. Als dat geen winst is, dan weet ik het niet meer. Wat deze ervaring heeft opgeleverd, is dat iedereen met een beetje voorbereiding een echte fietsreiziger kan worden. Probeer het gewoon en zorg dat je een beetje fit bent (of kies een route die bij je huidige conditie past) en ertegen kunt dat het af en toe zwaar is als je geen hotel kunt vinden.
Avontuur is overal, soms moet je gewoon iets langer trappen om het te vinden.
SANDRA'S FIETS
Een aluminium Kona Rove NRB DL, voorzien van een 2x11 Shimano GRX groepset met hydraulische remmen en 650b x 48 mm wielen/banden.
