Op 30-jarige leeftijd heeft Shimano Gravel Alliance-rijdster Saoirse Pottie haar zielsverwanten gevonden. De medeoprichtster van het Britse Bikepacking Buds deelt haar verhaal over de kracht van een vriendenclub die je leven kan veranderen.
Ik dacht dat ik verliefd was geworden op gravelrijden omdat het me op plaatsen bracht waarvan ik bestaan niet kende. Maar gravelen bracht me veel meer dan alleen nieuwe routes. Er ging een hele nieuwe wereld voor me open.
Vorig jaar plaatste ik een oproep op social media met de vraag of iemand in januari een weekendje met me wilde bikepacken. Dat weekend was onderdeel van een uitdaging om elke maand van het jaar een keer te kamperen. De respons van de online gemeenschap was overweldigend, met bijna 30 mensen die kwamen opdagen.
Rond het kampvuur verbaasde ik me er samen met mijn nieuwe vrienden over hoe een simpele actie zoveel mensen kon verbinden. Het was duidelijk dat er grote belangstelling was om te gaan bikepacken, maar het was kennelijk lastig om gelijkgestemden te vinden.
Na deze gesprekken besloten vier van ons (Liv Rubene, Itzi Aldecoa Tamayo, Cat Green en mijzelf) om Bikepacking Buds op te richten, een club waar mensen hun reizen kunnen delen en met elkaar in contact kunnen komen. Ons team van vrijwilligers is sindsdien gegroeid tot 11 mensen!
Een jaar later kwamen meer dan 60 mensen bijeen om de Bikepacking Bud-gemeenschap te vieren. We organiseerden een weekend vol met lezingen, workshops, sleutelcursussen en gravelritten in het prachtige New Forest in het zuiden van Engeland. De sfeer was geweldig. Er waren heel veel mensen aanwezig van verschillende clubs uit heel het Verenigd Koninkrijk, maar ook enthousiaste mensen die voor het eerst deelnamen aan dit soort bijeenkomsten.
Zara Bellos en Diana Mulholland verzorgden de sleutelcursussen in de ochtend. Ze leerden ons niet alleen hoe we bijvoorbeeld onze versnellingen moesten afstellen, maar vertelden ook hun verhalen over andere clubprojecten waar ze aan deelnamen en waarom ze met zoveel plezier hun kennis wilden delen.
Zara was werkzaam in de TV-wereld, maar liet zich omscholen tot fietsmonteur omdat ze meer mensen wilde helpen om te gaan fietsen en het plezier te ervaren wat zij eraan beleefde. Ze werkt nu voor The Bristol Bike Projects, waar ze onder andere tweedehands fietsen repareren en die beschikbaar stellen aan onderbedeelde mensen in de maatschappij.
Diane's interesse in fietstechniek begon met de obsessie om meer gravelroutes rond Londen te ontdekken. Toen ze langere ritten ging maken, wilde ze ook leren hoe ze haar fiets kon repareren en volgde een cursus bij Vicky Balfour, die fietsreparatiecursussen aan vrouwen geeft.
Die cursus gaf Diane het vertrouwen om langere avonturen te gaan maken en ze raakte geïnteresseerd om nog te meer leren over fietstechniek. Dit jaar richtte ze Daisy Chain Mechanics op, met als doel om via online kennisdeling en persoonlijke sleutelcursussen de kennis over fietstechniek te laten groeien.
Op vrijdag zaten we allemaal rond het kampvuur onze verhalen te vertellen. Eilidh Ogden, Alice Baddeley en Ellie Reynolds spraken over het verleggen van grenzen, hun avonturen en wat ze ervan geleerd hadden. Eilidh vertelde over haar solofietstocht van Cairo naar Kaapstad, inclusief spannende verhalen over een achtervolging door olifanten, politiebegeleiding en de gastvrijheid van vreemden.
Alice vertelde over haar 'Around the edge in 80 days', een fietsavontuur van 7767 km langs de kustlijn van het Verenigd Koninkrijk. Ellie deed verslag van haar reis om het Ironman wereldkampioenschap te bereiken en haar plan om dit jaar over de Atlantische Oceaan te gaan roeien. Hun verhalen waren herkenbaar, grappig en oprecht. Het gaf je een gevoel dat alles mogelijk is en het bracht gesprekken op gang - plotseling begonnen mensen hun gekste dromen uit te spreken en dat was geweldig om mee te maken!
Bij het grote gemeenschappelijke avondmaal op zaterdagavond, vond een tweede reeks kampvuurgesprekken plaats. Dit keer was het onderwerp de kracht van clubs en gemeenschappen, en de gasten in het panel waren David Charles van Thighs of Steel, Zara van het eerder genoemde The Bristol Bike Project en Pat Wires van de New Forest Offroad Club.
David vertelde hoe Thighs of Steel veranderde van een eenvoudig doel dat twee vrouwen hadden om met fietsen geld in te zamelen, naar een jaarlijkse gemeenschappelijke rally van Glasgow naar Athene. Door de gemeenschap erbij te betrekken werd een bredere boodschap verspreid en dat leidde ertoe dat ze maar liefst £ 650.000 hebben ingezameld voor hulp aan vluchtelingen.
Pat vertelde over de oprichting van de New Forest Offroad Club en hoe het fietsen bij deze club zijn leven heeft veranderd. Zijn relaas werd onderstreept door verschillende mensen uit het publiek die soortgelijke persoonlijke en hartverwarmende verhalen hadden over inclusieve gravelclubs in het Verenigd Koninkrijk. Op de vraag wat hun club of gemeenschap zo bijzonder maakte, deelden alle panelleden verhalen die op één punt overeenkwamen: het gevoel van saamhorigheid, begrip en empathie voor elkaar.
De gesprekken en workshops werden afgewisseld met puur plezier en vrolijkheid toen we op de fiets door het New Forest reden. We stopten onderweg om foto's te maken van de dieren, we deelden versnaperingen en genoten zelfs van een winterse duik in de rivier. Een rit door het New Forest zou echter niet compleet zijn zonder een bezoek aan de Woods Cyclery om op te warmen met een van hun legendarische koffies!
Ik was totaal uitgeput na dit weekend, maar zal ook boordevol enthousiasme en inspiratie.
Bikepacking Buds heeft veel meer bereikt dan ik voor mogelijk hield. In minder dan een jaar tijd hebben we 30 gezamenlijke bikepacking-trips gefaciliteerd voor meer dan 200 mensen. We hebben een podcast gemaakt met de mooiste verhalen uit onze club en we delen kennis en expertise via onze maandelijkse webinars en blogs.
Ik had dit in mijn eentje nooit kunnen bereiken. Sterker nog, er is een team van 11 ongelofelijk toegewijde en hardwerkende vrouwen voor nodig die bereid zijn hun vrije tijd op te offeren om anderen te helpen. Op de achtergrond is er een heel leger aan mensen die ons ondersteunt, die onze boodschap uitdragen, die advies geven en expertise aanbieden, die spullen uitlenen... de lijst is eindeloos. Het helpen opbouwen van een fietsgemeenschap is hard werk, maar het heeft mijn leven veranderd.
Ik heb mensen zien veranderen van nerveus over hun allereerste overnachting buiten, tot aan vol zelfvertrouwen om hun eigen bikepacking-trips te plannen.
Gedurende het weekend werd ik eraan herinnerd hoe ongelofelijk het is om iets te delen waar je zoveel plezier aan beleeft en te zien dat anderen dat ook zo ervaren. De gravelgemeenschap in het Verenigd Koninkrijk is heel bijzonder en heeft zich ontwikkeld volgens principes waarbij mensen niet worden beoordeeld op basis van hun achtergrond, bankrekening of hun lichaam. In plaats daarvan worden inclusiviteit, 'smiles over miles', het opnieuw in contact komen met de natuur en een brede toegankelijkheid uitgedragen.
Op 30-jarige leeftijd heb ik eindelijk mijn zielsverwanten gevonden en daar ben ik heel dankbaar voor.
Hier lees je meer over de Bikepacking Buds.
Woorden: Saoirse Pottie
Beelden: Sara Hewitt
Deel dit artikel
